پالانیک «باشگاه مشت‌زنی» را سال 1996 نوشت. رمانی که در نگاه اول روایت‌گر خشونت طلبی است، اما «جی.جی.بالارد» نویسنده‌ی شهیر آمریکایی معتقد است «باشگاه مشت‌زنی» را باید آینه‌ی تمام‌نمای انسان تنهای امروز دانست.
داستان زندگی یک شهروند آمریکایی که از ملال و روزمرگی کلافه شده است و به یک‌باره سر از باشگاهی درمی‌آورد که آدم‌هایی شبیه او برای خلاصی از سرخوردگی‌های‌شان سراغ مشت‌زنی آمده‌اند. زندگی قهرمان داستان پالانیک به‌زودی سیر دیگری پیدا می‌کند.
خرید کتاب باشگاه مشت زنی
جستجوی کتاب باشگاه مشت زنی در گودریدز
معرفی کتاب باشگاه مشت زنی از نگاه کاربران
Fight Club, Chuck Palahniuk
Fight Club is a 1996 novel by Chuck Palahniuk. It follows the experiences of an unnamed protagonist struggling with insomnia. Inspired by his doctors exasperated remark that insomnia is not suffering, the protagonist finds relief by impersonating a seriously ill person in several support groups. Then he meets a mysterious man named Tyler Durden and establishes an underground fighting club as radical psychotherapy.
تاریخ نخستین خوانش: بیست و ششم ماه می سال 2011 میلادی
عنوان: باشگاه مشت زنی؛ نویسنده: چاک پالانیک؛ مترجم: پیمان خاکسار؛ مشخصات نشر: تهران، نشر چشمه، 1390، در 230 ص، شابک: 9789643627379؛ موضوع: داستانهای نویسندگان امریکایی قرن 20م
داستان با این جملات آغاز می‌شود: تایلر یک شغل پیشخدمتی برایم پیدا می‌کند و بعد تفنگی در دهانم می‌چپاند و می‌گوید که اولین قدم برای رسیدن به جاودانگی مردن است. با این که من و تایلر از مدت‌ها قبل بهترین دوست هم بودیم باز هم مردم همیشه از من می‌پرسیدند که اسم «تایلر دردن» به گوشم خورده یا نه. لوله ی تفنگ به ته گلویم فشار می‌آورد. تایلر می‌گوید: ما واقعا نمی‌میریم. با زبانم شیارهای صداخفه کن لوله ی تفنگ را که خودمان مته شان کرده ایم حس می‌کنم. بیشتر صدایی که شلیک گلوله ایجاد می‌کند در اثر انبساط گازهاست. گلوله صدای زیر قابل شنیدنی هم تولید می‌کند که به خاطر حرکت بسیار سریعش است. برای خفه کردن صدا، تنها باید تعداد زیادی سوراخ داخل لوله ی تفنگ ایجاد کرد. این کار به گازها اجازه ی خروج می‌دهد و اینطوری سرعت گلوله به کمتر از سرعت صوت می‌رسد. اگر سوراخ‌ها را درست مته نکنی تفنگ در دستت منفجر می‌شود. پایان نقل متن. باشگاه مبارزه روایت تجربیات شخصیت اصلی بی‌نام رمان است، که از بیخوابی و اختلال تجزیه هویت رنج می‌برد. او پس از این که در گروه‌های مختلف روان درمانی گروهی، نقش فردی بسیار بیمار را بازی می‌کند آرامش روحی پیدا می‌کند و از بیخوابی نجات می‌یابد. اما پس از آشنایی با دختری به نام مارلا سینگر مجدداً به بیخوابی دچار می‌شود؛ تا زمانی که با شخصی به نام «تایلر دردن» آشنا می‌شود. آنها با کمک هم باشگاه زیرزمینی مبارزه ای تاسیس می‌کنند که اعضای آن در مبارزه با یکدیگر است که عقده های خود را خالی و به نوعی روان درمانی میشوند. ا. شربیانی
مشاهده لینک اصلی
بذارید همین اول به‌تون بگم؛ این کتاب شاهکاره
دقیقا چه توقعی از یه شاهکار دارید؟ توی این کتاب اون توقعات به طور کامل برطرف میشه و حتا یه چند مرحله هم ازش فراتر می‌ره. اصلا می‌تونم بعد از این وقتی یه کتاب شاهکار خوندم به جای اینکه بگم این کتاب شاهکاره بگم این کتاب باشگاه مشت‌زنیه
من رسماً عاشق راوی این کتاب شدم. تایلر دردن؟ خب اونم برای خودش خیلی خوبه اما با راوی بیشتر همذات پنداری کردم. راوی برام قابل درک بود. راوی معمولی بود. یه معمولیِ جذاب
اگه بخوام بدون فاش شدن داستان نظرم رو بگم باید بگم که در عین نداشتن یه فرم خاص، به اون شکل که فرمالیست‌ها بهش پایبندن این کتاب تعلیق و کشش فوق‌العاده‌ای داشت و بهتر از اون دیالوگ‌های دیوونه‌کننده‌ش بودن که من رو مسحور می‌کردن و یه جاهایی تا مرز مُردن هم پیش می‌رفتم.
ما یه غریزه‌ی زندگی داریم، بهش می‌گن اروس و شامل تمام رفتار و اعمالی میشه که برای زندگی کردن، زنده موندن و لذت بردن انجام می‌دیم اما به موازات این، ما یه غریزه‌ی مرگ‌خواهی هم داریم. ما بی اون که خودمون واقعاً بدونیم خیلی از کارها رو در راستای ارضای این غریزه انجام می‌دیم. کارهایی که شبیه خودآزاری‌اند، به این غریزه می‌گن تاناتوس. و چقدر این کتاب همین مفهوم رو داشت. و کمال فقط یه لحظه بود. یه لحظه‌ی کوتاه.
«هر چیزی که دوستش داری، یا تو را پس می‌زند یا می‌میرد.
هر چیزی که خلق می‌کنی، بالاخره یک روز دور انداخته می‌شود
هر چیزی که به آن مغروری تبدیل به زباله می‌شود.»
این چیزیه که اتفاق می‌افته.
با دیدن فیلم به وسعت و قدرت زبان پی می‌برید به ارزش کلمات. جالب این‌جاست که دیالوگ‌ها تا حدود خیلی زیادی حفظ شدن و این واسه چفت و بست دار بودنِ کتابه. به خاطر کامل بودنش. به این دلیل که هیچ کلمه‌ای اضافی نیست. هر جا فیلمنامه تغییر کرده توی ذوقم می‌زنه. علاوه بر اون فیلم فشرده شده، یه جاهایی بی‌دلیل حس می‌کنی ریتمش تند شده، به خصوص اوایل فیلم. البته باید به بازی‌های خوب هم اشاره کرد اما از فیلمش هم میشه راضی بود اگر پایانش اون‌طوری نمی‌شد. به نظر من نویسنده اون‌قدر عالی رمانش رو تموم کرده که هر چیزی غیر از این کار رو خراب می‌کنه. نمی‌دونم به چه دلیل پایان فیلم اینطوری عوض شده.
کتاب باشگاه مشت زنی، یعنی ادبیات هنوز بالاتر از سینماست. یعنی هنوز هم ممکنه که آدم از خوندن بیشتر از تماشا کردن لذت ببره. یعنی سرگردونی بین دو احساس و تردید از اینکه اگه کتاب رو تموم کنی بهتره یا آروم آروم پیش بری؟ در آخر کتاب رو تموم می‌کنی و می‌بینی که جمله‌هاش ته‌نشین نمی‌شن و با خودت می‌گی: «من قلب سرشار از احساساتِ جوام.»
مشاهده لینک اصلی
مری ان ایوانز، در دهه 1850، مخالف این مفهوم بود که نویسندگانlady @ قادر به تولید فقط رمان هایsilly @ - گرانبها، احساساتی، غیر منطقی و غیرقابل انکار بودند - در حالی که مردان ادبیات عالی تولید کردند. او نام او را به جورج الیوت تغییر داد و به عنوان یکgender neutral @ narrator، بسیار تحصیل کرده و دنیوی و اغلب شفاف (به عنوان مثال، نه احمقانه) تغییر نام داد. دهه 1990 ما را دوباره در یک تقاطع جایی که ادبیات مربوط است با افزایش Oprahs کتاب و کلیۀ سبکchick lit @ از یک سو (در بسیاری از موارد فقط رمان هایsilly توسط novelists ladies @ revivified)، و نوعی ادبیات سنگین در مورد مردانه، از طرف دیگر، باعث اضطراب فالیک شده است. این گروه دوم، من دوست دارم @ gui crap تماس بگیرم @ آن برچسب بد نیست؛ برخی از چیزهای خوب را در شخص دیوانه می کند، درست همانطور که در لیست کتاب های Oprah وجود دارد. جادوی گای شامل داستان های تخیلی (دنیس لانه، جاناتان لایتم) و همچنین روشنفکران مستبد (دیوید فاستر والاس، مارتین امیس، پل آستر) ... و البته خشونت آمیز، اختلالات Robbe-Grillet از برت Easton Ellis و Chuck Palahniuk. بعضی از این ها به خوبی انجام می شود و بعضی از آنها به همان اندازه روحیه ای هستند که رمان نویس های خانم از آن رنج می برند. باشگاه مبارزه یکی از آن رمان هایی است که گویای بی ادبی راوی و داستان به عنوان یک چالش جذاب آغاز می شود و باعث خستگی و ترس است. در صورتی که کسی در اینجا کسی نیست که کتاب را بخواند یا فیلم را ببیند، من هر چیزی را خراب می کنم، قول می دهم. یک کتاب در مورد یک دسته از مردان جوان است که در روزهای شلوغ و کم عمق جامعه مدرن، که معمولا به طور مرتب به یکدیگر نزدیکتر می شوند و تخریب را در یک مقیاس شخصی کمتر می بینند، ناامید شده اند. . این رمان پالنویکس را به ضد فرهنگ یوپیدیموم، دنیایی تبدیل می کند که در آن سوء ظن و ظاهر بودن، تحرک رو به بالا و نافرمانی مدنی، در کنار هم زندگی می کنند و روزانه یکدیگر را اندازه گیری می کنند. Palahniuk می پرسد سوالات اشاره شده در مورد جهان ما در آن زندگی می کنند، و پروس خود را قدرت این رمان است - او را نگه می دارد شما علاقه مند، حتی زمانی که شما متوجه چه مقدار از شما نفرت از آنچه گفته می شود.و شما باید متنفر از آنچه Palahniuk می گوید. از آنجا که در قلب رمان یک بنیاد مشکل قرار دارد. این نه اعمال (عمدتا نوجوانان، اکثریت) جامعه شناسی، و یا حتی آسیب شناسی واقعی نهایی شخصیت ها را می گیرند. آنچه که شما باید از (یا بعد از آن) خواندن متنفر باشید، کتابهای مرکزی ایده سه بعدی است که (a) جوانان ناراضی نسل بازی ویدیویی واقعا حقیقت را در مورد جامعه نگه می دارند؛ (ب) جامعه به نوبه خود چیزی جز انعکاسی از نسل های بازی های ویدئویی از دیدگاه دغدغه نیست؛ و (ج) یک بار جوانان ناراضی نسل بازی ویدیویی، همیشه جوانان ناراضی نسل بازی ویدیویی هستند - هیچ پیشرفتی وجود ندارد، ارتباطی وجود ندارد، هیچ شفا نیست، هیچ @ وجود ندارد، چون پسران هرگز رشد نکن حتي گروه حمايت گروهي که مي تواند نشان دهنده روحانيون باشد، تلاطم رستگاري در رابطه به نظر مي رسد فقط يک دستگاه است، به عنوان شخصيتي شخصيتي که در نهايت براي داستان است. ارتباطی بین مردم وجود ندارد، نه واقعا: شما در مورد باشگاه مبارزه صحبت نمی کنید. همه ما فقط سرگردان از چشم انداز LCD هدر رفته بودیم، استقلال ما را مانند نوجوانان شورشی تحکیم می کردیم و امیدوار بود که هر آنچه را که با آن مخالفت می کنیم، منفجر کنیم. پالانیک گفت که این کتاب را به عنوان نوعی تحریک آمیز برای بازگشت به ناشر برای تبدیل شدن به نسخه قبلی او. من تعجب می کنم که آیا او نیز در سوپ ناشر سرخورده است: من نمی توانستم آن را کاملا متعجب کنم.
مشاهده لینک اصلی
شما در مورد مبارزه با باشگاه سخن نمی گویید، اما ... پس از به دست آوردن جایزه کتاب اورگان برای بهترین رمان و مجله انجمن کتابفروشان شمال غربی اقیانوس آرام، مبارزه با باشگاه، چاک پالاخنیوک، به رشته های داستان اصلی جریان داده شد. پس از موفقیت اقتباس فیلم 1999 توسط دیوید فینچر، \"مبارزه با باشگاه\" به جای \"کلاسیک\" به فرقه کلاسی تبدیل شد و به یک تفسیر مبهم دقیق از دنیای مدرن تبدیل شده است. راوی مرد نامعلوم که از طوفان بیخوابی رنج می برد، با شرکت در حمایت از سرطان گروه ها. اما هنگامی که مارلا سینگره، \"نیهیلیست\"، سیگار کشیدن شدید، وارد جلسات شبانه می شود و تقلب های خود را نشان می دهد، بیخوابی او باز می گردد، بنابراین او با خواننده مواجه است تا برنامه هایش را با او تقسیم کند. در شب زمانی که کاندومایوم او به طور اسرار آمیز منفجر می شود، او Tyler Durden را که قبلا \"در شرایط عجیب و غریب\" در ساحل دیده بود، می خواند. آنها موافقت می کنند که در یک نوار دیدار کنند، جایی که بعد از نوشیدن Durden از او درخواست می کند، \"من می خواهم که شما را به سختی به شما تحمیل کنم.\" راوی پانچ را تغییر داده است که باشگاه مبارزه را به جهان تبدیل کرده است. به زودی، بسیاری از مردان با مشاغل سفید و یقه به آنها ملحق می شوند. هر تعطیلات آخر هفته، در پارکینگ ها و زیرزمین ها، آنها این دعوا ها را بدون هیچ گونه مداخله ای و غیابی انجام می دهند که تا زمانی که مجبور به انجام آن هستند. پیروی از رواندرمانی اثرات \"شبیه به روشنگری\" در مردان است: آنها از زندگی خود را در آغوش دوباره دوباره متولد شده است. باشگاه مبارزه به زودی به پروژه ضرب وشتم، یک ارتش آنارشی به رهبری Duren، که به دنبال دیدگاه های خود را از روشنگری جهانی را از طریق هرج و مرج سازمانی تحقق می یابد ناآرامی عمومی و تخریب است. باشگاه مبارزه یک تظاهرات اجتماعی در مورد اثرات غیر انسانی مصرف گرایی است: بیگانگی ناشی از ماتریالیسم مزمن، تسلیحات خیالی، بیش از حد انسجام و وسواس های شغلی و شیوه زندگی که توسط تبلیغات انجام می شود. \"دنیای مدرن برای کسب و کار نیست\" نه برای مردم، \"همانطور که کارل یونگ، روانکاوان بزرگ، گفته است.\" تنها پس از اینکه همه چیز را آزاد کردید که هر کاری را انجام دهید، از دست دادید. پالنیکوک بیانگر تحریک آمیز شورش متافیزیکی بوده است. با استفاده از توانایی های عناصر ذن با ایدئولوژی های افراطی پوشیده از ذهن، عناصری را تشکیل می دهد. قیام جمعی علیه خلاء وجودی، هسته ی فروپاشی است و آنچه که مردان را به سمت او می کشد. محیط اطراف باشگاه مبارزه و اقتصاد انسانی آن، به یاد Albert Camus The Stranger، اما با غیر خطی تیز است روایت اجرای طرح آن؛ Chuck Palahniuk از میان صداهای متمایز و جالب توجه امروز به ارث می برد.
مشاهده لینک اصلی
من تعجب کردم که آیا این کتاب در سالهای پس از 9 سپتامبر خود جذب و کم عمق می شود، اما در عوض من آن را نبوی میدانم. در طول ماتریالیسم و صحت سیاسی دهه 1990 و واکنش تایلر دورنز به آن، شما می توانید احساس کنید که چگونه همه کسانی که سرکوب پسر masmas boy امام بود فقط امیدوار است و دعا برای چیزی بزرگ و آتشین و تند و زننده است که دنیای با ارزش ما کمی از هم جدا. خوب، با 9/11 و جنگ عراق، ما مطمئن هستیم. بنابراین . . . آیا همه شما پسران راضی هستید؟ مطمئنا، این کتاب دارای نقایص خود است. استفاده لفظی از تکرار، هرچند در ابتدا موثر است، در نهایت، کمی بیشتر از نوعی سبک است. همچنین، برای چنین کتاب سخت و سخت، به طرز شگفت انگیزی (و ناامید کننده) احساساتی در پایان است. با این حال. . . Fight Club @ خشونت آمیز خنده دار، به یاد ماندنی فریبنده و نبوی است. و پس از پانزده سال خوب است.
مشاهده لینک اصلی
عزیز چاک، من سعی کردم که شما را دوست داشته باشم واقعا، من صادقانه من سعی کردم به خواندن رندی، سعی کردم خوک را بخوانم و سپس به این کتاب تلاش کردم. نکته جالب این است که من متوجه شدم که این فیلم خیلی بیشتر از آن چیزی است که رمانی از آن است. من به سادگی سبک خود را از نوشتن دوست ندارم، و توسط fanboys که از افتخار شما به قبر دفاع می کنند، منحرف شده اند. سبک شما می آید به عنوان منحصر به فرد، اما من می توانم ظلم را مانند یک قطعه گوشت گیر بین دندان های من احساس می کنم. شما به خوبی می دانید که اکثریت قریب به اتفاق مخاطبان شما در Hot Topic هستند و شما آنها را توسط شبکه های ماهی به خطوط نازک خود، صدای یکنواخت و @ gritty @ و @ edgy @ characters هدایت می کنید که به نظر می رسد خود را با داستان های خود بازیافت می کنند. (شما در میامی بیدارید، در دس موین از خواب بیدار می شوید ... از بوتسوانا بیدار می شوید ... مرد تنبلی با مرد دیوانه ملاقات می کند: زندگی تغییر می کند، شستشو می کند، تکرار می شود.) گفته شده است که من @ شما را نمی گیرم. من نمی فهمم مبانی داستان عشق مردانه، یک نویسنده مردی که روان مرد را درک می کند و چه کسی می تواند آنچه را که واقعا احساس می کند، مرد باشد. شاید این موضوع اصلی من است؛ زن بیچاره که در روند ناکام ماند. در هر صورت، من دوستانی دارم که شما را تحسین می کنند و به همین دلیل فقط من به طور کامل شما را در اینترنت نخواهم گذاشت. به طرفداران مرسوم، طرفداران خود را جذاب نگه دارید و در خمیر را بچرخانید. شاید روزی غرور من را فرو برد و به توده هایی مثل تو باز گرداند. و جیمز پاترسون. بهترین آرزوها سارا
مشاهده لینک اصلی
قانون اول در مورد مبارزه با باشگاه اولین رمان را خوانده است! خوب، قانون من، فیلم را تماشا کردم، زمانی که سالها پیش (اکثر جمعیت) آن را بیرون آوردم و تنها در حال حاضر باشگاه واقعی مبارزه را کشف کردم. راوی کارمند شرکت خودروی مسافرتی است که از بی خوابی رنج می برد. درمورد مشاوره از دکترش در گروه های حمایت قرار می گیرد و وانمود می کند که قربانی شده است. او در اینجا یک آزادی عاطفی به دست می آورد و احساس می کند که بخشی از مردم است و معتاد به شرکت در این گروه های حامی به عنوان یک مظنون معتاد می شود. او تنها کسی نیست که شخصیتی پرشور و مهم را در ملاقات ها ملاقات کند و آنها هر دو می بینند که آنها یک نفر را خالی می کنند تا با همدیگر یکدیگر را دوست داشته باشند. در یک پرواز او شخصیت کلیدی داستان را دوست دارد، فروشنده دوبل، آنها ترتیب برگزاری نشست در نوار و بقیه تاریخ همانطور که می گویند. آنها یک باشگاه مبارزه با قوانین تنظیم می کنند. 1. شما در مورد باشگاه مبارزه صحبت نمی کنید. 2. شما در مورد باشگاه مبارزه صحبت نمی کنید. 3. وقتی کسی می گوید متوقف شده یا می رود، مبارزه طول می کشد 4. تنها دو نفر یک مبارزه 5. یک مبارزه در یک زمان 6. آنها مبارزه بدون پیراهن و یا کفش. 7. مبارزه تا زمانی که آنها به to.8.If این اولین شب شما در باشگاه مبارزه، شما باید برای مبارزه با. آنها یک نسل از مردان مطرح شده توسط زنان هستند، @ بدون مثال مردی در زندگی خود برای کمک به شکل دادن مردانگی خود. باشگاه مبارزه در مورد مبارزه با فیزیکی، پول، مهارت و یا برنده شدن نیست، بلکه یک راه برای شرکت کنندگان در تجربه کردن احساس در یک جامعه است که در غیر این صورت خجالت می کشند. مبارزه مقاومت در برابر انگیزه @ @ در جامعه است. مبارزه میان مردان، \"درد و رنج درد\" و \"وابستگی به معنی دهنده های معنادار ارزش خود\" را از بین می برد و باعث می شود که آنها به چیزی ارزشمند دست یابند. همانطور که عضویت در باشگاه های مبارزه می کند، تایلر شروع به استفاده از آن برای گسترش ضدیت خود می کند. ایده های مصرف کننده و جذب اعضای باشگاه ها برای شرکت در شگفتی های فزاینده ای جدی در شرکت های آمریکایی. این در اصل ایده راویان بود، اما تایلر از او کنترل می گرفت. در نهایت، تایلر، اعضای کلینیک مبارزات انتخابی (که به نامspace میمون ها @) نامیده می شود، جمع می شود و می نویسد:Projects Mayhem @ یک سازمان فرهنگی است که خود را به عنوان ارتشی برای کاهش تمدن مدرن آموزش می دهد. این سازمان، مانند مبارزه با باشگاه، با مجموعه ای از قوانین کنترل می شود: 1. شما سوالاتی را مطرح نمی کنید. 2. سئوال نکنید 3. نباشید. 4. نه دروغ. 5. شما باید به تایلر اعتماد کنید. ناراضی از انتهای Tylers و نبرد برای قدرت و کنترل به معنای واقعی کلمه است. راوی و تایلر دیگر نمیتوانند همان فضا را در اختیار داشته باشند که قدرت و کنترل آن را داشته باشند! من دیگر نمی توانم در مورد داستان توضیح دهم، چون نمی خواهم داستان را هرچه بیشتر ببخشم. این فکری بود که خواندن و نوشتن در سبک حواس پرتی انجام داد. از فیلم روانشناختی و شخصیت جک نیکلسن از یکی از پرنده های لانه زنبق بازی های آقای بیتس لذت ببرید و شما ممکن است در این داستان چیزی نزدیک به شخصیت اصلی داشته باشید. @ اما من تایلر Durden. من مبارزه با باشگاه را اختراع کردم باشگاه مبارزه من است من این قوانین را نوشتم هیچکدام از شما در اینجا نخواهند بود اگر برای من نباشد و من می گویم اینجا اینجا متوقف می شود! @ @ من عاشق همه چیز درباره تایلر دوندن، شجاعت و عصبانیت او هستم. عصب او. تایلر خنده دار و جذاب و نیرومند و مستقل است و مردان به او نگاه می کنند و انتظار دارند او جهان را تغییر دهد. تایلر قادر است و آزاد است و من نیستم. من نمی Tyler Durdenاین هدف از پروژه ضرب وشتم بود، تایلر گفت، تخریب کامل و دور از محل تمدن. چه چیزی در پروژه ضرب وشتم می آید، هیچکس جز تایلر نمی داند. دومین قاعده این است که شما سؤالاتی را مطرح نکنید.پروژه ضرب وشتم که برای نجات جهان است. عصر یخبندان فرهنگی یک سن تاریک ناشی از زودرس. ضرب وشتم پروژه باعث می شود که بشریت به خواب رفته یا به حالت عادی بازگردانده شود تا زمین بتواند بازی کند. @ www.more2read.com/؟review=fight-club-by-chuck-palahniuk
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب باشگاه مشت زنی
داستان زندگی یک شهروند آمریکایی که از ملال و روزمرگی کلافه شده است و به یک‌باره سر از باشگاهی درمی‌آورد که آدم‌هایی شبیه او برای خلاصی از سرخوردگی‌های‌شان سراغ مشت‌زنی آمده‌اند. زندگی قهرمان داستان پالانیک به‌زودی سیر دیگری پیدا می‌کند.
خرید کتاب باشگاه مشت زنی
جستجوی کتاب باشگاه مشت زنی در گودریدز
Fight Club is a 1996 novel by Chuck Palahniuk. It follows the experiences of an unnamed protagonist struggling with insomnia. Inspired by his doctors exasperated remark that insomnia is not suffering, the protagonist finds relief by impersonating a seriously ill person in several support groups. Then he meets a mysterious man named Tyler Durden and establishes an underground fighting club as radical psychotherapy.
تاریخ نخستین خوانش: بیست و ششم ماه می سال 2011 میلادی
عنوان: باشگاه مشت زنی؛ نویسنده: چاک پالانیک؛ مترجم: پیمان خاکسار؛ مشخصات نشر: تهران، نشر چشمه، 1390، در 230 ص، شابک: 9789643627379؛ موضوع: داستانهای نویسندگان امریکایی قرن 20م
داستان با این جملات آغاز می‌شود: تایلر یک شغل پیشخدمتی برایم پیدا می‌کند و بعد تفنگی در دهانم می‌چپاند و می‌گوید که اولین قدم برای رسیدن به جاودانگی مردن است. با این که من و تایلر از مدت‌ها قبل بهترین دوست هم بودیم باز هم مردم همیشه از من می‌پرسیدند که اسم «تایلر دردن» به گوشم خورده یا نه. لوله ی تفنگ به ته گلویم فشار می‌آورد. تایلر می‌گوید: ما واقعا نمی‌میریم. با زبانم شیارهای صداخفه کن لوله ی تفنگ را که خودمان مته شان کرده ایم حس می‌کنم. بیشتر صدایی که شلیک گلوله ایجاد می‌کند در اثر انبساط گازهاست. گلوله صدای زیر قابل شنیدنی هم تولید می‌کند که به خاطر حرکت بسیار سریعش است. برای خفه کردن صدا، تنها باید تعداد زیادی سوراخ داخل لوله ی تفنگ ایجاد کرد. این کار به گازها اجازه ی خروج می‌دهد و اینطوری سرعت گلوله به کمتر از سرعت صوت می‌رسد. اگر سوراخ‌ها را درست مته نکنی تفنگ در دستت منفجر می‌شود. پایان نقل متن. باشگاه مبارزه روایت تجربیات شخصیت اصلی بی‌نام رمان است، که از بیخوابی و اختلال تجزیه هویت رنج می‌برد. او پس از این که در گروه‌های مختلف روان درمانی گروهی، نقش فردی بسیار بیمار را بازی می‌کند آرامش روحی پیدا می‌کند و از بیخوابی نجات می‌یابد. اما پس از آشنایی با دختری به نام مارلا سینگر مجدداً به بیخوابی دچار می‌شود؛ تا زمانی که با شخصی به نام «تایلر دردن» آشنا می‌شود. آنها با کمک هم باشگاه زیرزمینی مبارزه ای تاسیس می‌کنند که اعضای آن در مبارزه با یکدیگر است که عقده های خود را خالی و به نوعی روان درمانی میشوند. ا. شربیانی
مشاهده لینک اصلی
بذارید همین اول به‌تون بگم؛ این کتاب شاهکاره
دقیقا چه توقعی از یه شاهکار دارید؟ توی این کتاب اون توقعات به طور کامل برطرف میشه و حتا یه چند مرحله هم ازش فراتر می‌ره. اصلا می‌تونم بعد از این وقتی یه کتاب شاهکار خوندم به جای اینکه بگم این کتاب شاهکاره بگم این کتاب باشگاه مشت‌زنیه
من رسماً عاشق راوی این کتاب شدم. تایلر دردن؟ خب اونم برای خودش خیلی خوبه اما با راوی بیشتر همذات پنداری کردم. راوی برام قابل درک بود. راوی معمولی بود. یه معمولیِ جذاب
اگه بخوام بدون فاش شدن داستان نظرم رو بگم باید بگم که در عین نداشتن یه فرم خاص، به اون شکل که فرمالیست‌ها بهش پایبندن این کتاب تعلیق و کشش فوق‌العاده‌ای داشت و بهتر از اون دیالوگ‌های دیوونه‌کننده‌ش بودن که من رو مسحور می‌کردن و یه جاهایی تا مرز مُردن هم پیش می‌رفتم.
ما یه غریزه‌ی زندگی داریم، بهش می‌گن اروس و شامل تمام رفتار و اعمالی میشه که برای زندگی کردن، زنده موندن و لذت بردن انجام می‌دیم اما به موازات این، ما یه غریزه‌ی مرگ‌خواهی هم داریم. ما بی اون که خودمون واقعاً بدونیم خیلی از کارها رو در راستای ارضای این غریزه انجام می‌دیم. کارهایی که شبیه خودآزاری‌اند، به این غریزه می‌گن تاناتوس. و چقدر این کتاب همین مفهوم رو داشت. و کمال فقط یه لحظه بود. یه لحظه‌ی کوتاه.
«هر چیزی که دوستش داری، یا تو را پس می‌زند یا می‌میرد.
هر چیزی که خلق می‌کنی، بالاخره یک روز دور انداخته می‌شود
هر چیزی که به آن مغروری تبدیل به زباله می‌شود.»
این چیزیه که اتفاق می‌افته.
با دیدن فیلم به وسعت و قدرت زبان پی می‌برید به ارزش کلمات. جالب این‌جاست که دیالوگ‌ها تا حدود خیلی زیادی حفظ شدن و این واسه چفت و بست دار بودنِ کتابه. به خاطر کامل بودنش. به این دلیل که هیچ کلمه‌ای اضافی نیست. هر جا فیلمنامه تغییر کرده توی ذوقم می‌زنه. علاوه بر اون فیلم فشرده شده، یه جاهایی بی‌دلیل حس می‌کنی ریتمش تند شده، به خصوص اوایل فیلم. البته باید به بازی‌های خوب هم اشاره کرد اما از فیلمش هم میشه راضی بود اگر پایانش اون‌طوری نمی‌شد. به نظر من نویسنده اون‌قدر عالی رمانش رو تموم کرده که هر چیزی غیر از این کار رو خراب می‌کنه. نمی‌دونم به چه دلیل پایان فیلم اینطوری عوض شده.
کتاب باشگاه مشت زنی، یعنی ادبیات هنوز بالاتر از سینماست. یعنی هنوز هم ممکنه که آدم از خوندن بیشتر از تماشا کردن لذت ببره. یعنی سرگردونی بین دو احساس و تردید از اینکه اگه کتاب رو تموم کنی بهتره یا آروم آروم پیش بری؟ در آخر کتاب رو تموم می‌کنی و می‌بینی که جمله‌هاش ته‌نشین نمی‌شن و با خودت می‌گی: «من قلب سرشار از احساساتِ جوام.»
مشاهده لینک اصلی
مری ان ایوانز، در دهه 1850، مخالف این مفهوم بود که نویسندگانlady @ قادر به تولید فقط رمان هایsilly @ - گرانبها، احساساتی، غیر منطقی و غیرقابل انکار بودند - در حالی که مردان ادبیات عالی تولید کردند. او نام او را به جورج الیوت تغییر داد و به عنوان یکgender neutral @ narrator، بسیار تحصیل کرده و دنیوی و اغلب شفاف (به عنوان مثال، نه احمقانه) تغییر نام داد. دهه 1990 ما را دوباره در یک تقاطع جایی که ادبیات مربوط است با افزایش Oprahs کتاب و کلیۀ سبکchick lit @ از یک سو (در بسیاری از موارد فقط رمان هایsilly توسط novelists ladies @ revivified)، و نوعی ادبیات سنگین در مورد مردانه، از طرف دیگر، باعث اضطراب فالیک شده است. این گروه دوم، من دوست دارم @ gui crap تماس بگیرم @ آن برچسب بد نیست؛ برخی از چیزهای خوب را در شخص دیوانه می کند، درست همانطور که در لیست کتاب های Oprah وجود دارد. جادوی گای شامل داستان های تخیلی (دنیس لانه، جاناتان لایتم) و همچنین روشنفکران مستبد (دیوید فاستر والاس، مارتین امیس، پل آستر) ... و البته خشونت آمیز، اختلالات Robbe-Grillet از برت Easton Ellis و Chuck Palahniuk. بعضی از این ها به خوبی انجام می شود و بعضی از آنها به همان اندازه روحیه ای هستند که رمان نویس های خانم از آن رنج می برند. باشگاه مبارزه یکی از آن رمان هایی است که گویای بی ادبی راوی و داستان به عنوان یک چالش جذاب آغاز می شود و باعث خستگی و ترس است. در صورتی که کسی در اینجا کسی نیست که کتاب را بخواند یا فیلم را ببیند، من هر چیزی را خراب می کنم، قول می دهم. یک کتاب در مورد یک دسته از مردان جوان است که در روزهای شلوغ و کم عمق جامعه مدرن، که معمولا به طور مرتب به یکدیگر نزدیکتر می شوند و تخریب را در یک مقیاس شخصی کمتر می بینند، ناامید شده اند. . این رمان پالنویکس را به ضد فرهنگ یوپیدیموم، دنیایی تبدیل می کند که در آن سوء ظن و ظاهر بودن، تحرک رو به بالا و نافرمانی مدنی، در کنار هم زندگی می کنند و روزانه یکدیگر را اندازه گیری می کنند. Palahniuk می پرسد سوالات اشاره شده در مورد جهان ما در آن زندگی می کنند، و پروس خود را قدرت این رمان است - او را نگه می دارد شما علاقه مند، حتی زمانی که شما متوجه چه مقدار از شما نفرت از آنچه گفته می شود.و شما باید متنفر از آنچه Palahniuk می گوید. از آنجا که در قلب رمان یک بنیاد مشکل قرار دارد. این نه اعمال (عمدتا نوجوانان، اکثریت) جامعه شناسی، و یا حتی آسیب شناسی واقعی نهایی شخصیت ها را می گیرند. آنچه که شما باید از (یا بعد از آن) خواندن متنفر باشید، کتابهای مرکزی ایده سه بعدی است که (a) جوانان ناراضی نسل بازی ویدیویی واقعا حقیقت را در مورد جامعه نگه می دارند؛ (ب) جامعه به نوبه خود چیزی جز انعکاسی از نسل های بازی های ویدئویی از دیدگاه دغدغه نیست؛ و (ج) یک بار جوانان ناراضی نسل بازی ویدیویی، همیشه جوانان ناراضی نسل بازی ویدیویی هستند - هیچ پیشرفتی وجود ندارد، ارتباطی وجود ندارد، هیچ شفا نیست، هیچ @ وجود ندارد، چون پسران هرگز رشد نکن حتي گروه حمايت گروهي که مي تواند نشان دهنده روحانيون باشد، تلاطم رستگاري در رابطه به نظر مي رسد فقط يک دستگاه است، به عنوان شخصيتي شخصيتي که در نهايت براي داستان است. ارتباطی بین مردم وجود ندارد، نه واقعا: شما در مورد باشگاه مبارزه صحبت نمی کنید. همه ما فقط سرگردان از چشم انداز LCD هدر رفته بودیم، استقلال ما را مانند نوجوانان شورشی تحکیم می کردیم و امیدوار بود که هر آنچه را که با آن مخالفت می کنیم، منفجر کنیم. پالانیک گفت که این کتاب را به عنوان نوعی تحریک آمیز برای بازگشت به ناشر برای تبدیل شدن به نسخه قبلی او. من تعجب می کنم که آیا او نیز در سوپ ناشر سرخورده است: من نمی توانستم آن را کاملا متعجب کنم.
مشاهده لینک اصلی
شما در مورد مبارزه با باشگاه سخن نمی گویید، اما ... پس از به دست آوردن جایزه کتاب اورگان برای بهترین رمان و مجله انجمن کتابفروشان شمال غربی اقیانوس آرام، مبارزه با باشگاه، چاک پالاخنیوک، به رشته های داستان اصلی جریان داده شد. پس از موفقیت اقتباس فیلم 1999 توسط دیوید فینچر، \"مبارزه با باشگاه\" به جای \"کلاسیک\" به فرقه کلاسی تبدیل شد و به یک تفسیر مبهم دقیق از دنیای مدرن تبدیل شده است. راوی مرد نامعلوم که از طوفان بیخوابی رنج می برد، با شرکت در حمایت از سرطان گروه ها. اما هنگامی که مارلا سینگره، \"نیهیلیست\"، سیگار کشیدن شدید، وارد جلسات شبانه می شود و تقلب های خود را نشان می دهد، بیخوابی او باز می گردد، بنابراین او با خواننده مواجه است تا برنامه هایش را با او تقسیم کند. در شب زمانی که کاندومایوم او به طور اسرار آمیز منفجر می شود، او Tyler Durden را که قبلا \"در شرایط عجیب و غریب\" در ساحل دیده بود، می خواند. آنها موافقت می کنند که در یک نوار دیدار کنند، جایی که بعد از نوشیدن Durden از او درخواست می کند، \"من می خواهم که شما را به سختی به شما تحمیل کنم.\" راوی پانچ را تغییر داده است که باشگاه مبارزه را به جهان تبدیل کرده است. به زودی، بسیاری از مردان با مشاغل سفید و یقه به آنها ملحق می شوند. هر تعطیلات آخر هفته، در پارکینگ ها و زیرزمین ها، آنها این دعوا ها را بدون هیچ گونه مداخله ای و غیابی انجام می دهند که تا زمانی که مجبور به انجام آن هستند. پیروی از رواندرمانی اثرات \"شبیه به روشنگری\" در مردان است: آنها از زندگی خود را در آغوش دوباره دوباره متولد شده است. باشگاه مبارزه به زودی به پروژه ضرب وشتم، یک ارتش آنارشی به رهبری Duren، که به دنبال دیدگاه های خود را از روشنگری جهانی را از طریق هرج و مرج سازمانی تحقق می یابد ناآرامی عمومی و تخریب است. باشگاه مبارزه یک تظاهرات اجتماعی در مورد اثرات غیر انسانی مصرف گرایی است: بیگانگی ناشی از ماتریالیسم مزمن، تسلیحات خیالی، بیش از حد انسجام و وسواس های شغلی و شیوه زندگی که توسط تبلیغات انجام می شود. \"دنیای مدرن برای کسب و کار نیست\" نه برای مردم، \"همانطور که کارل یونگ، روانکاوان بزرگ، گفته است.\" تنها پس از اینکه همه چیز را آزاد کردید که هر کاری را انجام دهید، از دست دادید. پالنیکوک بیانگر تحریک آمیز شورش متافیزیکی بوده است. با استفاده از توانایی های عناصر ذن با ایدئولوژی های افراطی پوشیده از ذهن، عناصری را تشکیل می دهد. قیام جمعی علیه خلاء وجودی، هسته ی فروپاشی است و آنچه که مردان را به سمت او می کشد. محیط اطراف باشگاه مبارزه و اقتصاد انسانی آن، به یاد Albert Camus The Stranger، اما با غیر خطی تیز است روایت اجرای طرح آن؛ Chuck Palahniuk از میان صداهای متمایز و جالب توجه امروز به ارث می برد.
مشاهده لینک اصلی
من تعجب کردم که آیا این کتاب در سالهای پس از 9 سپتامبر خود جذب و کم عمق می شود، اما در عوض من آن را نبوی میدانم. در طول ماتریالیسم و صحت سیاسی دهه 1990 و واکنش تایلر دورنز به آن، شما می توانید احساس کنید که چگونه همه کسانی که سرکوب پسر masmas boy امام بود فقط امیدوار است و دعا برای چیزی بزرگ و آتشین و تند و زننده است که دنیای با ارزش ما کمی از هم جدا. خوب، با 9/11 و جنگ عراق، ما مطمئن هستیم. بنابراین . . . آیا همه شما پسران راضی هستید؟ مطمئنا، این کتاب دارای نقایص خود است. استفاده لفظی از تکرار، هرچند در ابتدا موثر است، در نهایت، کمی بیشتر از نوعی سبک است. همچنین، برای چنین کتاب سخت و سخت، به طرز شگفت انگیزی (و ناامید کننده) احساساتی در پایان است. با این حال. . . Fight Club @ خشونت آمیز خنده دار، به یاد ماندنی فریبنده و نبوی است. و پس از پانزده سال خوب است.
مشاهده لینک اصلی
عزیز چاک، من سعی کردم که شما را دوست داشته باشم واقعا، من صادقانه من سعی کردم به خواندن رندی، سعی کردم خوک را بخوانم و سپس به این کتاب تلاش کردم. نکته جالب این است که من متوجه شدم که این فیلم خیلی بیشتر از آن چیزی است که رمانی از آن است. من به سادگی سبک خود را از نوشتن دوست ندارم، و توسط fanboys که از افتخار شما به قبر دفاع می کنند، منحرف شده اند. سبک شما می آید به عنوان منحصر به فرد، اما من می توانم ظلم را مانند یک قطعه گوشت گیر بین دندان های من احساس می کنم. شما به خوبی می دانید که اکثریت قریب به اتفاق مخاطبان شما در Hot Topic هستند و شما آنها را توسط شبکه های ماهی به خطوط نازک خود، صدای یکنواخت و @ gritty @ و @ edgy @ characters هدایت می کنید که به نظر می رسد خود را با داستان های خود بازیافت می کنند. (شما در میامی بیدارید، در دس موین از خواب بیدار می شوید ... از بوتسوانا بیدار می شوید ... مرد تنبلی با مرد دیوانه ملاقات می کند: زندگی تغییر می کند، شستشو می کند، تکرار می شود.) گفته شده است که من @ شما را نمی گیرم. من نمی فهمم مبانی داستان عشق مردانه، یک نویسنده مردی که روان مرد را درک می کند و چه کسی می تواند آنچه را که واقعا احساس می کند، مرد باشد. شاید این موضوع اصلی من است؛ زن بیچاره که در روند ناکام ماند. در هر صورت، من دوستانی دارم که شما را تحسین می کنند و به همین دلیل فقط من به طور کامل شما را در اینترنت نخواهم گذاشت. به طرفداران مرسوم، طرفداران خود را جذاب نگه دارید و در خمیر را بچرخانید. شاید روزی غرور من را فرو برد و به توده هایی مثل تو باز گرداند. و جیمز پاترسون. بهترین آرزوها سارا
مشاهده لینک اصلی
قانون اول در مورد مبارزه با باشگاه اولین رمان را خوانده است! خوب، قانون من، فیلم را تماشا کردم، زمانی که سالها پیش (اکثر جمعیت) آن را بیرون آوردم و تنها در حال حاضر باشگاه واقعی مبارزه را کشف کردم. راوی کارمند شرکت خودروی مسافرتی است که از بی خوابی رنج می برد. درمورد مشاوره از دکترش در گروه های حمایت قرار می گیرد و وانمود می کند که قربانی شده است. او در اینجا یک آزادی عاطفی به دست می آورد و احساس می کند که بخشی از مردم است و معتاد به شرکت در این گروه های حامی به عنوان یک مظنون معتاد می شود. او تنها کسی نیست که شخصیتی پرشور و مهم را در ملاقات ها ملاقات کند و آنها هر دو می بینند که آنها یک نفر را خالی می کنند تا با همدیگر یکدیگر را دوست داشته باشند. در یک پرواز او شخصیت کلیدی داستان را دوست دارد، فروشنده دوبل، آنها ترتیب برگزاری نشست در نوار و بقیه تاریخ همانطور که می گویند. آنها یک باشگاه مبارزه با قوانین تنظیم می کنند. 1. شما در مورد باشگاه مبارزه صحبت نمی کنید. 2. شما در مورد باشگاه مبارزه صحبت نمی کنید. 3. وقتی کسی می گوید متوقف شده یا می رود، مبارزه طول می کشد 4. تنها دو نفر یک مبارزه 5. یک مبارزه در یک زمان 6. آنها مبارزه بدون پیراهن و یا کفش. 7. مبارزه تا زمانی که آنها به to.8.If این اولین شب شما در باشگاه مبارزه، شما باید برای مبارزه با. آنها یک نسل از مردان مطرح شده توسط زنان هستند، @ بدون مثال مردی در زندگی خود برای کمک به شکل دادن مردانگی خود. باشگاه مبارزه در مورد مبارزه با فیزیکی، پول، مهارت و یا برنده شدن نیست، بلکه یک راه برای شرکت کنندگان در تجربه کردن احساس در یک جامعه است که در غیر این صورت خجالت می کشند. مبارزه مقاومت در برابر انگیزه @ @ در جامعه است. مبارزه میان مردان، \"درد و رنج درد\" و \"وابستگی به معنی دهنده های معنادار ارزش خود\" را از بین می برد و باعث می شود که آنها به چیزی ارزشمند دست یابند. همانطور که عضویت در باشگاه های مبارزه می کند، تایلر شروع به استفاده از آن برای گسترش ضدیت خود می کند. ایده های مصرف کننده و جذب اعضای باشگاه ها برای شرکت در شگفتی های فزاینده ای جدی در شرکت های آمریکایی. این در اصل ایده راویان بود، اما تایلر از او کنترل می گرفت. در نهایت، تایلر، اعضای کلینیک مبارزات انتخابی (که به نامspace میمون ها @) نامیده می شود، جمع می شود و می نویسد:Projects Mayhem @ یک سازمان فرهنگی است که خود را به عنوان ارتشی برای کاهش تمدن مدرن آموزش می دهد. این سازمان، مانند مبارزه با باشگاه، با مجموعه ای از قوانین کنترل می شود: 1. شما سوالاتی را مطرح نمی کنید. 2. سئوال نکنید 3. نباشید. 4. نه دروغ. 5. شما باید به تایلر اعتماد کنید. ناراضی از انتهای Tylers و نبرد برای قدرت و کنترل به معنای واقعی کلمه است. راوی و تایلر دیگر نمیتوانند همان فضا را در اختیار داشته باشند که قدرت و کنترل آن را داشته باشند! من دیگر نمی توانم در مورد داستان توضیح دهم، چون نمی خواهم داستان را هرچه بیشتر ببخشم. این فکری بود که خواندن و نوشتن در سبک حواس پرتی انجام داد. از فیلم روانشناختی و شخصیت جک نیکلسن از یکی از پرنده های لانه زنبق بازی های آقای بیتس لذت ببرید و شما ممکن است در این داستان چیزی نزدیک به شخصیت اصلی داشته باشید. @ اما من تایلر Durden. من مبارزه با باشگاه را اختراع کردم باشگاه مبارزه من است من این قوانین را نوشتم هیچکدام از شما در اینجا نخواهند بود اگر برای من نباشد و من می گویم اینجا اینجا متوقف می شود! @ @ من عاشق همه چیز درباره تایلر دوندن، شجاعت و عصبانیت او هستم. عصب او. تایلر خنده دار و جذاب و نیرومند و مستقل است و مردان به او نگاه می کنند و انتظار دارند او جهان را تغییر دهد. تایلر قادر است و آزاد است و من نیستم. من نمی Tyler Durdenاین هدف از پروژه ضرب وشتم بود، تایلر گفت، تخریب کامل و دور از محل تمدن. چه چیزی در پروژه ضرب وشتم می آید، هیچکس جز تایلر نمی داند. دومین قاعده این است که شما سؤالاتی را مطرح نکنید.پروژه ضرب وشتم که برای نجات جهان است. عصر یخبندان فرهنگی یک سن تاریک ناشی از زودرس. ضرب وشتم پروژه باعث می شود که بشریت به خواب رفته یا به حالت عادی بازگردانده شود تا زمین بتواند بازی کند. @ www.more2read.com/؟review=fight-club-by-chuck-palahniuk
مشاهده لینک اصلی