خرید کتاب رویای آدم مضحک
جستجوی کتاب رویای آدم مضحک در گودریدز
ص ٢١٥ .
.
.
قبلاً يه جا خونده بودم كه ما، چيزيو بيشتر دوست داريم و با چيزي بيشتر ارتباط برقرار ميكنيم كه بتونيم خودمون رو توش پيدا كنيم و ببينيم . وقتي به كتاب ها يا موسيقي اي كه دوستش دارم فكر ميكنم بيشتر به اين حرف ميرسم . چون دقيقا با نگاه كردن بهشون ميتونم حداقل يه حرف، يه شخصيت ، يه اتفاق يا هرچيزي مشابه با خودمو پيدا كنم و باهاش همذات پنداري كنم . شايد دليلش اينه كه آدم كمتر احساس تنهايي ميكنه و به اين نتيجه ميرسه كه نه، خوبه فقط من نيستم .
اين كتاب ، روياي مرد مضحك، از اون دسته كتاب هاست كه آدم توش حل ميشه . موقع خوندنش نميتونستم به وجد نيام . فوق العاده بود.
شخصيت پردازي داستايوفسكي توي داستان آقاي پروخارچين عالي بود و به قول خود مترجم ، در اين جور شخصيت پردازي ها تار و پود زندگي مورد ترديد قرار ميگيرد .
داستان كوتاه سوم اين كتاب ، دزد شرافتمند، باعث ميشه كه آدم قلبش مچاله بشه . يلميان نماد آدم هاييست كه شر را تشخيص ميدهند ولي نميتوانند در برابر مقاومت كنند.
كه البته همين كاراكتر و ايده در سال هاي بعد در جنايت و مكافات پرورش پيدا ميكند «نزديك شدن مكافات سبب توبه ي مجرم مي شود و گاه در سنگ ترين دل ها نوعي احساس ندامت واقعي بر مي انگيزد ... ميگويند علتش ترس است».
.
داستان درخت كريسمس و ازدواج ظاهري طنز آلود دارد .. كه به گفته ي مترجم همين كتاب (رضا رضايي ) يكي از تلخ ترين داوري هاي داستايوفسكي درباره ي معيار @موفقيت@ در نظام هاي اجتماعي مبتني بر مالكيت غاصبانه است .
.
اما درباره ي @ماريِ دهقان@ :) ... چقد دلم ميخواست يكي مثل ماري رو ميشناختم . و اينكه چقدر نبودن همچين آدمي حس ميشه .
.
و آخرين داستان ، روياي آدم مضحك ..داستان مورد علاقم از اين كتاب .
در اين داستان با داوري نهايي داستايوفسكي درباره ي انسان رو به رو ميشويم ، شايد اين داوري در مجموع منفي بنمايد اما او هرگز از انسان نا اميد نشد . @عصر طلايي@ شايد رويايي بيش نباشد ، اما همين روياست كه به زندگي ارزش زيستن مي دهد . شايد اصلا به علت تحقق ناپذيري روياي عصر طلايي است كه زيستن ارزش مي يابد .
مشاهده لینک اصلی
نمیدونم حتما باید متن طولانی بنویس بر اینکه چرا از این کتاب خوشم نیومد یا فقط بگم حوصله ام به شدت سر رفت.
مشاهده لینک اصلی
