اگر یلیسس جیمز جویس (1941-1882) نه تنها به عنوان شاهکار خود، بلکه همچنین به عنوان یکی از نشانه های ادبیات معاصر، پرتره هنرمند نوجوان نیز اغلب به عنوان یک کار ارزشمند به شمار می آید به نویسنده آن در میان نویسندگان بزرگ قرن بیستم. اگر چیزی از autobiographies دیگر متفاوت است، یک نعمت بزرگتر است. این از آنها در تأکید بر ماجراهای احساسی و فکری شخصیت اصلی متمایز است.
خرید کتاب چهره مرد هنرمند در جوانی
جستجوی کتاب چهره مرد هنرمند در جوانی در گودریدز
معرفی کتاب چهره مرد هنرمند در جوانی از نگاه کاربران
نویسندگان وجود دارند که هرگز به خواندن نمی روند. دیگران برای اجتناب از دهه های گذشته استفاده می کنند. جویس در رده دوم قرار دارد. هنگامی که من در بیست سالگی بودم، اوایلسس را یک بار یا دو بار برداشتم، چند خط را خواندم و اجازه دادم که کاملا به ارمغان بیاورم. با این حال، Ive به تازگی در نویسندگان بیگانه در پاریس در 1920s و 1930s علاقه مند شد. چند ماه پیش، من خاطرات بسیار جالب سیلویا ساحل را در این دوره مطالعه کردم و در حال حاضر خواندن بیوگرافی رلی فیتچس از ساحل، سیلویا بیچ و نسل خالی: تاریخ پاریس ادبی در دهه ی 20 و یازدهم. ساحل اولین ناشر یولیس در قالب کتاب بود و خاطرات وی و بیوگرافی فیتچس من علاقه من به جویس را برانگیخت. من تصمیم گرفتم که جویس را با غرق شدن مستقیم به اویلسز آشنا کنم، ایده بدی است. من همچنین تصمیم گرفتم که گوش دادن به یک کتاب صوتی که در یک لهجه ایرلندی صحبت می شود به من کمک کند تا زبان ریتم زبان جویسی را راحت تر از خواندن متن بگیرد. این ثابت کرده است تفکر خوب است. یک پرتره از هنرمند به عنوان یک مرد جوان جالب و قابل دسترس است و روایت John Lees عالی است. من عاشق جویدگی استفاده از زبان: به ویژه نحوه پیچیده تر از آن است که او از نقطه نظر یک کودک، به یک نوجوان و سپس به یک مرد جوان حرکت می کند. من همچنین دوست دارم که جویس در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم زندگی جاری در ایرلند را به تصویر می کشد، زیرا ادبیات او، استیفن ددال، می خواهد ایمان مذهبی خود را رد کند و فلسفه هنری خود را گسترش دهد. آموزش و پرورش، چرا که من نمی دانستم که تمام لاتین یا ارجاعات به اسطوره یونانی در متن. نیمی از گوش دادن به یک کتاب صوتی - هیچ پانوشتی نیست. با این حال، من همیشه می توانم بر روی مراجعه هایی که برخی از زمان های دیگر را از دست دادم، برآورده می شود و من شک دارم که این کتاب را در دسترس نداشتم. جیمز جویس، دیگر جسارت نمی کند. این بسیار خوب است که Ive به Dubliners نقل مکان کرد.
مشاهده لینک اصلی
من این کتاب را به عنوان دبیرستان ارشد خوانده ام، که من فکر می کنم وقت مناسب است. این کتاب، کاملا شگفتآور، به من نگاه کرد و ادبیات را دوست داشت، به طوری که من قبل از آن تا حد زیادی به آن توجه نکردم، زیرا با ددالوس ارتباط داشتم که من با شخصیت ادبی دیگر، حتی هولدن، ارتباط نداشتم. ددالو و من هر دو از گذر زمان در زندگی ما گذشتند و ما هر دو به دنبال یک معنی بودیم، که به معنای برای ما بود، ما باید جهان را ترک کنیم که در آن زمان راحت و دردناک بود و چیزی غیرمعمولانه مازوشیستی پیدا کرد. ایرلند فقیر، اما هنوز خانه اش خیلی بدتر از دبیرستان من در میان اما هنوز اما من بود، اما ما هر دو باقی مانده بود به دنبال آنچه که بعدا بود و اگر آن را در آینده واقعا درگیر بود چیزی در همه چیز. مشکل با افرادی مانند من (یا ددال) این است که ما به دنبال چیزی بزرگتر از ما هستیم تا ما را تکمیل کند و سخت بیافتد؛ ما معمولا طبق استانداردهای خودمان غیرممکن است - Dedalus مجبور شد ایرلند را ترک کند، فقط برای یافتن یک صدا برای او و مردمش در جاهای دیگر و من به کالج رفتم تا معلم باشم که به طور خلاصه به دنبال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد میگردم. با این حال معلوم می شود که چیزی بزرگتر اغلب یک توهم است. علی رغم دالالو از ایرلند، روح و روح او در آنجا باقی ماند و من فکر می کنم بخشی از روح من یا دقیق تر برخی از خاطرات توسعه من از نوجوانان تا بزرگسالان، من را به عنوان یک معلم به دبیرستان آورد. حافظه چیزی است که من استفاده می کنم تا به من هدایت شود تا بهترین باشد، هر زمان که بتوانم صدای من را پیدا کنم و به دیگران کمک کنم، هر روز می توانم بمانم.
مشاهده لینک اصلی
به روز رسانی در پایین: بررسی مناسب، شاید، فردا. اما در حال حاضر، دو مورد: 1) دیدگاه های من در مورد دوبلین ها را ببینید: https://www.goodreads.com/review/show...2.) یکی از عبارات کلیدی، دوباره از بخش V. استفان در حال حاضر اجازه می دهد ذهن او (به معنای) به سمت صداقت (اگر من می توانم آن را به طوری که) اشاره می کند که اولیس و Finnegans ویک: @ از طریق این تصویر او نگاه اجمالی به یک غار تاریک غریب از حدس و گمان، اما در یک بار از آن دور از آن، احساس می کردم هنوز آن ساعت برای ورود به آن نیست. اما غروب آفتاب دوستانش، به نظر می رسید که در اطراف او بی نظمی و بیحوصله کشنده پخش می شد و او خود را از یک کلمه گاه به گاه به سمت دیگر در سمت راست خود و یا در تعجب شدید چپ به نظر می رسید که آنها از لحظه لحظه ای خاموش شده بودند تا زمانی که هر یک از افسانه های معروف مغازه ذهن خود را مانند کلمات طلسم متمایل شد و روح او در حالی که او در میان خطوط از زبان مرده راه می رفت، از بین می رفت. آگاهی خود از زبان از مغز او و تریکلینگ به همان کلماتی که خودشان را تنظیم می کردند و خودشان را در ریتم های بی نظیر می کشیدند: «من این متن را فقط برای تأکید بر آن می خوانم. این یک کتاب کاملا درخشان است - کار نابغه - - و کار مهم اهمیت ادبی هر دو به خاطر خود و برای آنچه آن را دنبال می کند. البته این هم یک @ لذت بخش @ خواندن است، البته، بی ربط است. * UPDATE: واضح است، @ vocalism @ یک کلمه ضعیف انتخاب شده است. اما ایده کلی من مطرح شده توسط جری جانسون در مقدمه ای بر نسخه اولیسس (xvi) تایید شد: @ حالا این یک رمان با تفاوت بود. لاروود ممکن است بر این طرح تأکید کند که نمی تواند از کتاب جدا شود، زیرا این وب سایت آن است که در واقع زیرنظر انسان است ... اما سیستم های نمادین فوق العاده پیچیده و دقیق آن را از دامنه داستان های متعارف تر و نسبت به چیزی که، به دلیل فقدان نام بهتر، ما ممکن است با نام hypereliterary تماس بگیریم. برای این ادبیات است که توجه به خود ادبیات AS به عنوان مصنوعی از کلمات و نمادها و مکاتبات و سیستم ساخته شده است که ما لذت بردن از دقیقا به دلیل (به جای اینکه با وجود) ساخت و ساز خود، دقیقا به دلیل آنها توجه ما را به کلمه کلمه AS ، نماد AS نماد، سیستم AS سیستم، به جای اینکه فقط ما را از دیدن این کار با توجه به معنایی که در آن زندگی می کنیم، بخوانیم. اگر ما آموزش دیده ایم تا رمان ها را به گونه ای مطالعه کنیم تا بتوانیم ارتباط بین رمان و زندگی را کشف کنیم یا برای بیان معانی آن، یا بیان معضل اخلاقی، این پیشگویی از کلمه، نماد، نظام، مکاتبات، این آموزش ها را ناامید می کند. چه اخلاقی ممکن است از گسترش نام گلها در قسمت غذا خوردن لوتوس به وجود آید؟Earlier او (جانسون) اشاره کرد (xiii) به دو نوع خواننده: کسانی که علاقه مند به کتاب به عنوان رمان (مشغول به کار و شخصیت و اعمال رسم). @ ما دوستداران واقع گرایی هستیم @ و گروه دیگری از خوانندگان که ترجیح می دهندpatterns، parallels، symstems، symbols، myths، literature که با افتخار ادبیات خود را اعلام کرد @ این کلاه قدیمی برای بسیاری از دوستان گرمی من خواهد بود. اما برای من، که با ادبیات پسامدرنیست (و حتی مدرنیست بالا) مبارزه کرده است - که در نیمه راه از طریق Gravitys Rainbow شکوفا شد و سپس مجبور به قید وثیقه بود - این روشن است. به این مفهوم که مدرنیسم به موضوع خود نزدیک می شود، به دنبال آن است از زوایای متعدد، بدون توجه به هر یک از آنها - نوعی Perspektivism نیچه - که کمک می کند تا توضیح ترجیح برای pastiche، مونتاژ، جهش، و مخالف (parataxis) ... که من هم هرگز درک .... .. و به آرامی من پیشرفت می کنم (حداقل!) قرن بیستم ... !!!
مشاهده لینک اصلی
@ اگر چه او روح خود را از دست داده بود، یک مرد به دست آورد تا تمام دنیا را به دست آورد.\nمن مجبور بودم وقت کم داشته باشم تا افکارم را برای این یکی جمع کنم پرتره آن را به منزل در سطوح مختلف برای من آورده است. در سالهای که من در دوبلین گذراندم، در طول سالهای اخیر در پرتغال، شخصیتی همچون فشار روانی کلیسای کاتولیک در این کشور سکولار تجربه کرده بود. پرتره این را در شکل کوچکتر و مهم خود، مبارزات انسانی درک خود از خود در برابر هدف متشکل از ارتدوکسانه خود، قلب بی سابقه قرار می دهد. در بیشتر موارد غیرممکن است که یکی به دیگری برسد و گناهی که استفان ددالوس در طول سالهای نوجوانی در آن مبارزه می کند، نشان دهنده عقب ماندگی درونی ذهن تفکر آزاد است که به موجب قوانین و قوانین و ترس از روح و رفتار آن استفان از یک پسر جوان تا بزرگسالی بر علیه همه چیزهایی که او را می سازد مبارزه می کند. ملت، خانواده اش، دین او، ادراک خود از خودش. او این بارها و بارها از بین می رود و این اوراق را دوباره و دوباره بازسازی می کند و در اواخر قرن بیست و یکم سیاه و سفید در ایرلند رشد می کند که یک سایه رنگارنگ از رنگ است. من مطمئن نیستم. جوری که در Portrait به کار رفته است، وضوح درخشان حقیقت @. این داستان بی گناهی و از دست دادن آن، گناه، آزادی، افترا است. در آن استیفن دالالس، در جستجوی ثابت برای آزادی بیان، برای زیبایی، برای حقیقت و خالص ترین آینه آن، هنر، خود را آینه ای قرار می دهد که به نفع روح ابدی علیه سنت های طولانی مدت جهان است. او و داستان او در هر حوزه ای از جهان، هنر خود را تبدیل شده اند.
مشاهده لینک اصلی
پرتره هنرمند به عنوان یک مرد جوان یک رمان 1916 است و سنگ بنای مدرنیزم ادبی توسط نویسنده ایرلندی جیمز جویس است. این داستان به دنبال استیفن ددالوس، جویسه، جادوگرانه ایده آل، و مسیر خود را به بلوغ شخصی و هنری از طریق جریان آگاهی خود را نمودار می کند. این یک سبک روایت غیر خطی معمولی از پروس مدرنیستی است که در آن افکار، احساسات و واکنشهای شخصیتی در جریان مداوم تصویر می شود و اغلب روایت خطی وقایع و گفتمان در داستان را مختل می کند. جریان استفان استفان از ابتدای زندگی او شروع می شود، بنابراین اولین چیزی که در رمان قرار می گیرد، مربوط به اولین چیزی است که استفان به عنوان یک کودک یاد می دهد: قافیه مهد کودک از پدرش در مورد یک موسیقیدان. از ویژگی های منحصر به فرد این رمان در حال رشد است با استفان به عنوان داستان پیشرفت، نه فقط به ترتیب زمانی و فلسفی، بلکه در سطح روایی و زبانی. جوان استیفن عمیقا توسط سازمان های خارجی قدرت مانند دوستان، والدین و آموزش یسوعیون تحت تاثیر قرار گرفته است. نتیجه یک کودک حساس و عمیقا بی نظیر است که در نهایت با مواجه شدن با چالش های فلسفی در مورد هنر، جنس، زبان، مذهب و ملیت مواجه می شود. علاوه بر این، بلوغ فکری استفن، خود را در واژگان در حال توسعه و سبک دستوری خود در سراسر جریان آگاهی خود ظاهر می شود. برای مثال، او همیشه از آگاهی از ویژگی های حساسی مانند صدای، بوی، رنگ، رطوبت، و دمای از یک سنین آگاه آگاه است و ارتباطات روانشناختی را با هر یک از آنها ایجاد می کند. با این حال، بعدا در رمان، توصیف های او از این ویژگی ها کمتر قطبی و تبدیل به شاعرانه تر، به ویژه پس از رد دین است. جریان جریان آگاهی نیز با ابهام اخلاقی که مدرنیسم در جامعه ایجاد می کند، همراه است. جویس، دهها سال پیش از زمان خود، اشاره می کند که رها شدن از دین موجب خلاء اجتماعی در سنت غربی می شود، زیرا اساسا ریشه در نظام باورهای یهودی-مسیحی دارد. به عنوان مثال، ده فرمان به عنوان پایه ای برای عملا تمام اصول اخلاقی و اخلاقی مدرن (به عنوان مثال شما نمی توانید بکشید، شما را سرقت نمی کند) اما هیچ دلیلی معنوی برای پیروی از این رفتار به عنوان یک ملحد نیست، در نتیجه آسیب رساندن به مذهب اصلی خود شخصیت. بنابراین رها کردن مذهب در مقیاس وسیعتر، هر دو را در جوامع مدرن، چه در جوامع مدرن، چه در فکر و عمل، پیچیده میکند. به همین ترتیب، گرچه استفان با آموزش و پرورش وابسته است، او متوجه می شود که اخلاق کلیسای کاتولیک او را برآورده نمی کند و در نهایت نجات خود را در ادبیات می یابد. علاوه بر این، تمایز استفن به زیبایی شناسی زبان برای بیان هنری نیاز دارد، و این که او بهترین را می داند، زبان متعالی دینی است که او در مدرسه به او آموزش می دهد. رد روحانی او، به طرز حیرت انگیزی است؛ زیرا او میراث هنری دین را بدون حفظ اعتقادات مذهبی ماندگار می کند. نام ستفنه، علامت کلاسیکی است که نماد روابط جایگزینی است که او با تعصب در قالب یک هنرمند آرکه ایتی به جای خدا دارد . Daedalus، فقط یک نامه دور از نام خانوادگی استفان، یک هنرمند افسانه ای در اساطیر یونانی بود. Daedalus در داخل پرتره کرت با پسرش ایکاروس زندانی شده است، Daedalus خود را به هنرهای ناشناخته با ساخت بال های موازی از موم، رشته و پر برای فرار از پرواز از پیچ و خم خود را اجرا می کند. با وجود اخطار پدرش برای گرفتن مسیر وسط در پرواز، ایکاروس با هیجان و آزادی از آسمان پر می شود. هنگامی که ایکاروس بیش از حد به خورشید فرو می ریزد، آن موم که پاهای بالها را با هم نگه می دارد را می سوزاند و ایکاروس به دریا می رود و غرق می شود. بنابراین، تقلید، تدریس اخلاقی و داستان موازی جمع گرایی در برابر فردگرائی را به عنوان یک متن سایه برای توسعه شخصی استیفن فراهم می کند. علاوه بر این، تذکرات ترس روحی را در ارتباط با قلمرو شناخته شده و قلمرو ناشناخته بیان می کند که این پرسش را مطرح می کند: آیا راه Stephen به پایان می رسد مانند Daedalus یا ایکاروس؟ من می توانم به معنای واقعی کلمه به استفان در روحانی سطح روابط زودهنگام خود با میزان مرگ و میر من هم فکر خودم را در حال مرگ می دانستم و مرگم بر آگاهی من و جهان اطراف من تاثیر می گذارد. این ها به هیچ وجه دلسوزانه نبودند؛ اغلب من خواب کم داشتم، زیرا نمی توانستم از ترس من از زندگی پس از مرگ و ناشناخته و به ویژه جهنم فرار کنم. به همین ترتیب، فصل III ملودی بزرگی را در مورد رنج بی نهایت ذاتا جهنمی که توسط یک واعظان ارائه شده است، نشان می دهد که بطور لفظی می پرسد: «آیا انسان برای کسب کل دنیا، اگر رنج از دست رفتن روح جاودانه اش را به دست آورد، سود خواهد برد؟» به عبارتی دیگر، زمان صرف شده روی زمین با ابدیتی که دنبال می شود، غیر قابل تقدیر نیست و بنابراین، طبق آموزه های مسیحی، ما باید همه ی موجودات مرگبار را به سلامتی زندگی پس از مرگ بی نهایتمان اختصاص دهیم و نه از فی ...
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب چهره مرد هنرمند در جوانی
خرید کتاب چهره مرد هنرمند در جوانی
جستجوی کتاب چهره مرد هنرمند در جوانی در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
من این کتاب را به عنوان دبیرستان ارشد خوانده ام، که من فکر می کنم وقت مناسب است. این کتاب، کاملا شگفتآور، به من نگاه کرد و ادبیات را دوست داشت، به طوری که من قبل از آن تا حد زیادی به آن توجه نکردم، زیرا با ددالوس ارتباط داشتم که من با شخصیت ادبی دیگر، حتی هولدن، ارتباط نداشتم. ددالو و من هر دو از گذر زمان در زندگی ما گذشتند و ما هر دو به دنبال یک معنی بودیم، که به معنای برای ما بود، ما باید جهان را ترک کنیم که در آن زمان راحت و دردناک بود و چیزی غیرمعمولانه مازوشیستی پیدا کرد. ایرلند فقیر، اما هنوز خانه اش خیلی بدتر از دبیرستان من در میان اما هنوز اما من بود، اما ما هر دو باقی مانده بود به دنبال آنچه که بعدا بود و اگر آن را در آینده واقعا درگیر بود چیزی در همه چیز. مشکل با افرادی مانند من (یا ددال) این است که ما به دنبال چیزی بزرگتر از ما هستیم تا ما را تکمیل کند و سخت بیافتد؛ ما معمولا طبق استانداردهای خودمان غیرممکن است - Dedalus مجبور شد ایرلند را ترک کند، فقط برای یافتن یک صدا برای او و مردمش در جاهای دیگر و من به کالج رفتم تا معلم باشم که به طور خلاصه به دنبال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد میگردم. با این حال معلوم می شود که چیزی بزرگتر اغلب یک توهم است. علی رغم دالالو از ایرلند، روح و روح او در آنجا باقی ماند و من فکر می کنم بخشی از روح من یا دقیق تر برخی از خاطرات توسعه من از نوجوانان تا بزرگسالان، من را به عنوان یک معلم به دبیرستان آورد. حافظه چیزی است که من استفاده می کنم تا به من هدایت شود تا بهترین باشد، هر زمان که بتوانم صدای من را پیدا کنم و به دیگران کمک کنم، هر روز می توانم بمانم.
مشاهده لینک اصلی
به روز رسانی در پایین: بررسی مناسب، شاید، فردا. اما در حال حاضر، دو مورد: 1) دیدگاه های من در مورد دوبلین ها را ببینید: https://www.goodreads.com/review/show...2.) یکی از عبارات کلیدی، دوباره از بخش V. استفان در حال حاضر اجازه می دهد ذهن او (به معنای) به سمت صداقت (اگر من می توانم آن را به طوری که) اشاره می کند که اولیس و Finnegans ویک: @ از طریق این تصویر او نگاه اجمالی به یک غار تاریک غریب از حدس و گمان، اما در یک بار از آن دور از آن، احساس می کردم هنوز آن ساعت برای ورود به آن نیست. اما غروب آفتاب دوستانش، به نظر می رسید که در اطراف او بی نظمی و بیحوصله کشنده پخش می شد و او خود را از یک کلمه گاه به گاه به سمت دیگر در سمت راست خود و یا در تعجب شدید چپ به نظر می رسید که آنها از لحظه لحظه ای خاموش شده بودند تا زمانی که هر یک از افسانه های معروف مغازه ذهن خود را مانند کلمات طلسم متمایل شد و روح او در حالی که او در میان خطوط از زبان مرده راه می رفت، از بین می رفت. آگاهی خود از زبان از مغز او و تریکلینگ به همان کلماتی که خودشان را تنظیم می کردند و خودشان را در ریتم های بی نظیر می کشیدند: «من این متن را فقط برای تأکید بر آن می خوانم. این یک کتاب کاملا درخشان است - کار نابغه - - و کار مهم اهمیت ادبی هر دو به خاطر خود و برای آنچه آن را دنبال می کند. البته این هم یک @ لذت بخش @ خواندن است، البته، بی ربط است. * UPDATE: واضح است، @ vocalism @ یک کلمه ضعیف انتخاب شده است. اما ایده کلی من مطرح شده توسط جری جانسون در مقدمه ای بر نسخه اولیسس (xvi) تایید شد: @ حالا این یک رمان با تفاوت بود. لاروود ممکن است بر این طرح تأکید کند که نمی تواند از کتاب جدا شود، زیرا این وب سایت آن است که در واقع زیرنظر انسان است ... اما سیستم های نمادین فوق العاده پیچیده و دقیق آن را از دامنه داستان های متعارف تر و نسبت به چیزی که، به دلیل فقدان نام بهتر، ما ممکن است با نام hypereliterary تماس بگیریم. برای این ادبیات است که توجه به خود ادبیات AS به عنوان مصنوعی از کلمات و نمادها و مکاتبات و سیستم ساخته شده است که ما لذت بردن از دقیقا به دلیل (به جای اینکه با وجود) ساخت و ساز خود، دقیقا به دلیل آنها توجه ما را به کلمه کلمه AS ، نماد AS نماد، سیستم AS سیستم، به جای اینکه فقط ما را از دیدن این کار با توجه به معنایی که در آن زندگی می کنیم، بخوانیم. اگر ما آموزش دیده ایم تا رمان ها را به گونه ای مطالعه کنیم تا بتوانیم ارتباط بین رمان و زندگی را کشف کنیم یا برای بیان معانی آن، یا بیان معضل اخلاقی، این پیشگویی از کلمه، نماد، نظام، مکاتبات، این آموزش ها را ناامید می کند. چه اخلاقی ممکن است از گسترش نام گلها در قسمت غذا خوردن لوتوس به وجود آید؟Earlier او (جانسون) اشاره کرد (xiii) به دو نوع خواننده: کسانی که علاقه مند به کتاب به عنوان رمان (مشغول به کار و شخصیت و اعمال رسم). @ ما دوستداران واقع گرایی هستیم @ و گروه دیگری از خوانندگان که ترجیح می دهندpatterns، parallels، symstems، symbols، myths، literature که با افتخار ادبیات خود را اعلام کرد @ این کلاه قدیمی برای بسیاری از دوستان گرمی من خواهد بود. اما برای من، که با ادبیات پسامدرنیست (و حتی مدرنیست بالا) مبارزه کرده است - که در نیمه راه از طریق Gravitys Rainbow شکوفا شد و سپس مجبور به قید وثیقه بود - این روشن است. به این مفهوم که مدرنیسم به موضوع خود نزدیک می شود، به دنبال آن است از زوایای متعدد، بدون توجه به هر یک از آنها - نوعی Perspektivism نیچه - که کمک می کند تا توضیح ترجیح برای pastiche، مونتاژ، جهش، و مخالف (parataxis) ... که من هم هرگز درک .... .. و به آرامی من پیشرفت می کنم (حداقل!) قرن بیستم ... !!!
مشاهده لینک اصلی
@ اگر چه او روح خود را از دست داده بود، یک مرد به دست آورد تا تمام دنیا را به دست آورد.\nمن مجبور بودم وقت کم داشته باشم تا افکارم را برای این یکی جمع کنم پرتره آن را به منزل در سطوح مختلف برای من آورده است. در سالهای که من در دوبلین گذراندم، در طول سالهای اخیر در پرتغال، شخصیتی همچون فشار روانی کلیسای کاتولیک در این کشور سکولار تجربه کرده بود. پرتره این را در شکل کوچکتر و مهم خود، مبارزات انسانی درک خود از خود در برابر هدف متشکل از ارتدوکسانه خود، قلب بی سابقه قرار می دهد. در بیشتر موارد غیرممکن است که یکی به دیگری برسد و گناهی که استفان ددالوس در طول سالهای نوجوانی در آن مبارزه می کند، نشان دهنده عقب ماندگی درونی ذهن تفکر آزاد است که به موجب قوانین و قوانین و ترس از روح و رفتار آن استفان از یک پسر جوان تا بزرگسالی بر علیه همه چیزهایی که او را می سازد مبارزه می کند. ملت، خانواده اش، دین او، ادراک خود از خودش. او این بارها و بارها از بین می رود و این اوراق را دوباره و دوباره بازسازی می کند و در اواخر قرن بیست و یکم سیاه و سفید در ایرلند رشد می کند که یک سایه رنگارنگ از رنگ است. من مطمئن نیستم. جوری که در Portrait به کار رفته است، وضوح درخشان حقیقت @. این داستان بی گناهی و از دست دادن آن، گناه، آزادی، افترا است. در آن استیفن دالالس، در جستجوی ثابت برای آزادی بیان، برای زیبایی، برای حقیقت و خالص ترین آینه آن، هنر، خود را آینه ای قرار می دهد که به نفع روح ابدی علیه سنت های طولانی مدت جهان است. او و داستان او در هر حوزه ای از جهان، هنر خود را تبدیل شده اند.
مشاهده لینک اصلی
پرتره هنرمند به عنوان یک مرد جوان یک رمان 1916 است و سنگ بنای مدرنیزم ادبی توسط نویسنده ایرلندی جیمز جویس است. این داستان به دنبال استیفن ددالوس، جویسه، جادوگرانه ایده آل، و مسیر خود را به بلوغ شخصی و هنری از طریق جریان آگاهی خود را نمودار می کند. این یک سبک روایت غیر خطی معمولی از پروس مدرنیستی است که در آن افکار، احساسات و واکنشهای شخصیتی در جریان مداوم تصویر می شود و اغلب روایت خطی وقایع و گفتمان در داستان را مختل می کند. جریان استفان استفان از ابتدای زندگی او شروع می شود، بنابراین اولین چیزی که در رمان قرار می گیرد، مربوط به اولین چیزی است که استفان به عنوان یک کودک یاد می دهد: قافیه مهد کودک از پدرش در مورد یک موسیقیدان. از ویژگی های منحصر به فرد این رمان در حال رشد است با استفان به عنوان داستان پیشرفت، نه فقط به ترتیب زمانی و فلسفی، بلکه در سطح روایی و زبانی. جوان استیفن عمیقا توسط سازمان های خارجی قدرت مانند دوستان، والدین و آموزش یسوعیون تحت تاثیر قرار گرفته است. نتیجه یک کودک حساس و عمیقا بی نظیر است که در نهایت با مواجه شدن با چالش های فلسفی در مورد هنر، جنس، زبان، مذهب و ملیت مواجه می شود. علاوه بر این، بلوغ فکری استفن، خود را در واژگان در حال توسعه و سبک دستوری خود در سراسر جریان آگاهی خود ظاهر می شود. برای مثال، او همیشه از آگاهی از ویژگی های حساسی مانند صدای، بوی، رنگ، رطوبت، و دمای از یک سنین آگاه آگاه است و ارتباطات روانشناختی را با هر یک از آنها ایجاد می کند. با این حال، بعدا در رمان، توصیف های او از این ویژگی ها کمتر قطبی و تبدیل به شاعرانه تر، به ویژه پس از رد دین است. جریان جریان آگاهی نیز با ابهام اخلاقی که مدرنیسم در جامعه ایجاد می کند، همراه است. جویس، دهها سال پیش از زمان خود، اشاره می کند که رها شدن از دین موجب خلاء اجتماعی در سنت غربی می شود، زیرا اساسا ریشه در نظام باورهای یهودی-مسیحی دارد. به عنوان مثال، ده فرمان به عنوان پایه ای برای عملا تمام اصول اخلاقی و اخلاقی مدرن (به عنوان مثال شما نمی توانید بکشید، شما را سرقت نمی کند) اما هیچ دلیلی معنوی برای پیروی از این رفتار به عنوان یک ملحد نیست، در نتیجه آسیب رساندن به مذهب اصلی خود شخصیت. بنابراین رها کردن مذهب در مقیاس وسیعتر، هر دو را در جوامع مدرن، چه در جوامع مدرن، چه در فکر و عمل، پیچیده میکند. به همین ترتیب، گرچه استفان با آموزش و پرورش وابسته است، او متوجه می شود که اخلاق کلیسای کاتولیک او را برآورده نمی کند و در نهایت نجات خود را در ادبیات می یابد. علاوه بر این، تمایز استفن به زیبایی شناسی زبان برای بیان هنری نیاز دارد، و این که او بهترین را می داند، زبان متعالی دینی است که او در مدرسه به او آموزش می دهد. رد روحانی او، به طرز حیرت انگیزی است؛ زیرا او میراث هنری دین را بدون حفظ اعتقادات مذهبی ماندگار می کند. نام ستفنه، علامت کلاسیکی است که نماد روابط جایگزینی است که او با تعصب در قالب یک هنرمند آرکه ایتی به جای خدا دارد . Daedalus، فقط یک نامه دور از نام خانوادگی استفان، یک هنرمند افسانه ای در اساطیر یونانی بود. Daedalus در داخل پرتره کرت با پسرش ایکاروس زندانی شده است، Daedalus خود را به هنرهای ناشناخته با ساخت بال های موازی از موم، رشته و پر برای فرار از پرواز از پیچ و خم خود را اجرا می کند. با وجود اخطار پدرش برای گرفتن مسیر وسط در پرواز، ایکاروس با هیجان و آزادی از آسمان پر می شود. هنگامی که ایکاروس بیش از حد به خورشید فرو می ریزد، آن موم که پاهای بالها را با هم نگه می دارد را می سوزاند و ایکاروس به دریا می رود و غرق می شود. بنابراین، تقلید، تدریس اخلاقی و داستان موازی جمع گرایی در برابر فردگرائی را به عنوان یک متن سایه برای توسعه شخصی استیفن فراهم می کند. علاوه بر این، تذکرات ترس روحی را در ارتباط با قلمرو شناخته شده و قلمرو ناشناخته بیان می کند که این پرسش را مطرح می کند: آیا راه Stephen به پایان می رسد مانند Daedalus یا ایکاروس؟ من می توانم به معنای واقعی کلمه به استفان در روحانی سطح روابط زودهنگام خود با میزان مرگ و میر من هم فکر خودم را در حال مرگ می دانستم و مرگم بر آگاهی من و جهان اطراف من تاثیر می گذارد. این ها به هیچ وجه دلسوزانه نبودند؛ اغلب من خواب کم داشتم، زیرا نمی توانستم از ترس من از زندگی پس از مرگ و ناشناخته و به ویژه جهنم فرار کنم. به همین ترتیب، فصل III ملودی بزرگی را در مورد رنج بی نهایت ذاتا جهنمی که توسط یک واعظان ارائه شده است، نشان می دهد که بطور لفظی می پرسد: «آیا انسان برای کسب کل دنیا، اگر رنج از دست رفتن روح جاودانه اش را به دست آورد، سود خواهد برد؟» به عبارتی دیگر، زمان صرف شده روی زمین با ابدیتی که دنبال می شود، غیر قابل تقدیر نیست و بنابراین، طبق آموزه های مسیحی، ما باید همه ی موجودات مرگبار را به سلامتی زندگی پس از مرگ بی نهایتمان اختصاص دهیم و نه از فی ...
مشاهده لینک اصلی