Winner of the 1984 Pulitzer Prize, David Mamets scalding comedy is about small-time, cutthroat real estate salesmen trying to grind out a living by pushing plots of land on reluctant buyers in a never-ending scramble for their fair share of the American dream.
Here is Mamet at his very best, writing with brutal power about the tough life of tough characters who cajole, connive, wheedle, and wheel and deal for a piece of the action -- where closing a sale can mean a brand new Cadillac but losing one can mean losing it all. This masterpiece of American drama is now a major motion picture starring Al Pacino, Jack Lemmon, Alan Arkin, Alex Baldwin, Jonathan Pryce, Ed Harris, and Kevin Spacey.
Here is Mamet at his very best, writing with brutal power about the tough life of tough characters who cajole, connive, wheedle, and wheel and deal for a piece of the action -- where closing a sale can mean a brand new Cadillac but losing one can mean losing it all. This masterpiece of American drama is now a major motion picture starring Al Pacino, Jack Lemmon, Alan Arkin, Alex Baldwin, Jonathan Pryce, Ed Harris, and Kevin Spacey.
خرید کتاب گلن گری گلن راس
جستجوی کتاب گلن گری گلن راس در گودریدز
Glengarry Glen Ross is a play by David Mamet that won the Pulitzer Prize in 1984. The play shows parts of two days in the lives of four desperate Chicago real estate agents who are prepared to engage in any number of unethical, illegal acts—from lies and flattery to bribery, threats, intimidation and burglary—to sell undesirable real estate to unwitting prospective buyers. It is based on Mamets experience having previously worked in a similar office.
تاریخ نخستین خوانش: سی و یکم ماه اکتبر سال 2009 میلادی
عنوان: گلن‌گری گلن راس - نمایشنامه ای از دیوید مامت؛ نویسنده: دیوید (ممت) مامت؛ مترجم: امید روشن ضمیر؛ تهران، نیلا، 1386، در 108 ص؛
گلن‌گری گلن راس نام نمایشنامه ای است اثر دیوید مَمِت که در سال 1984 میلادی جایزهٔ پولیتزر گرفته است. این نمایشنامه داستانِ دو روز از زندگیِ چهار کارمند معاملات املاک در شیکاگو و شرحِ بی اخلاقی‌هایی است که آنها در این شغل مرتکب می‌شوند. ا. شربیانی
مشاهده لینک اصلی
دیوید ممت به این شهره است که در دیالوگ های خود توجه زیادی روی جزئیات معطوف می کند. تک تک شخصیت های نمایشنامه گلن‌گری گلن راس به روش مخصوص خود صحبت می کنند. جملات اغلب نیمه تمام می مانند، گرامر و دستور زبانی که به کار می برند معمولا اشتباه است و مشخص است که به صورت آنی و سریع تفکرات خود را بر زبان می آورند. دلیل این امر این است که ممت، در وهله اول به دنبال این است که واقع گرایی را افزایش داده و شخصیت های خود را به همان صورتی که در دنیای واقعی صحبت می کنند، به تصویر بکشد. علاوه بر این، او معتقد است نحوه گفتار شخصیت ها بر روی نحوه رفتارشان هم تاثیر می گذارد. تک تک ویرگول ها، لکنت ها، تاکیدها در نمایشنامه اهمیت دارند و ممت انتظار دارد که بر روی صحنه هم همه این مسائل رعایت شوند. ولی جالب است که در نمایشنامه اشاره زیادی به دستورات صحنه نشده است. ممت دقیقا مشخص نمی کند صحنه نمایش به چه صورتی باشد و در مورد حرکات فیزیکی شخصیت ها هیچ توضیحی نمی دهد. حتی در بخش هایی از پرده دوم که شخصیت ها مرتب در دفتر ویلیامسن رفت و آمد می کنند، ممت دقیقا مشخص نمی کند چه کسانی در صحنه حضور دارند و چه کسانی خارج شده اند. این جزئیات فیزیکی مانع درامی می شوند که ممت به دنبال خلق آن است، درامی که اساسا بر پایه دیالوگ پیش می رود.
در دنیایی که ممت خلق می کند، میزان تسلط شخصیت ها به سخنوری تعیین کننده سرنوشت آن هاست. روما معمولا آرام صحبت می کند، در لحظه می تواند دروغ بگوید و فلسفه بافی کند. او همیشه در کارش موفق است. لوین از سوی دیگر بسیار ضعیف است و نمی تواند طرف صحبت خود را متقاعد کند. با همان اولین جمله ای که در نمایش بر زبان می آورد و به لکنت می افتد می توانیم تشخیص دهیم او گزینه مناسبی برای این شغل نیست. لوین در نمایشنامه بارها به شکل های مختلف به التماس می افتد. تقریبا هر بحثی که شروع می کند باعث بدتر شدن شرایطش می شود. ماس و آرونو، دو فروشنده دیگر نمایشنامه جایی در این وسط قرار می گیرند. ماس از نظر خوش مشربی هیچ وقت به پای روما نمی رسد، در واقع نوعی لحن تند در کلام او وجود دارد که باعث دل زده شدن مشتری ها می شود. آرونو هم اگرچه آرام و بی روح است، ولی هیچ وقت به فلاکت لوین دچار نمی شود.
گلن‌گری گلن راس یک حمله تند و تیز به فعالیت های تجاری جامعه آمریکا است. تنها شخصیت های نمایشنامه که اهل دزدی، کلاه برداری و فریبکاری نیستند آرونو و لینگک هستند، دو شخصیت بسیار آرام که همان طور که در نمایشنامه هم اشاره می شود، هیچ وقت به موفقیت چندانی نرسیده اند. دفتر فروشی که صحنه نمایشنامه شده است نشان دهنده فرهنگ سرمایه داری است. مردان سطح بالا ماشین های آن چنانی سوار می شوند و مردان سطح پایین باید اخراج شوند. برای موفقیت در چنین جامعه ای علاوه بر تلاش برای موفقیت فردی، باید به دنبال زمین زدن همکاران دیگر هم بود.
ادامه نقد در سایت نقد روز:
http://naqderooz.ir/bk
مشاهده لینک اصلی
این چیزی است که من به آن می اندیشم - دو هفته گذشته از سال و تلاش برای پایان دادن به شل شدن در خواندن قبل از تقویم یک صفحه را تغییر می دهد. در نهایت من پنج کتاب برای رفتن دارم و امیدوارم بتوانم همه را به پنج برسانم، اما این یک چالش است. قبل از رسیدن به آن پنج سال گذشته، تصمیم گرفتم برای شروع یک چالش برای خودم برای سال آینده راه اندازی کنم. علاوه بر چالش پولیتزر من، تصمیم گرفتم در سال 2018 شیکاگو را بخوانم، انتخاب 10 کتاب در تمام ژانرها برای این چالش. این کتاب ها می تواند خاطرات، داستان، غیر داستانی، برندگان پولیتزر یا برنده های نوبل، اسرار، نمایشنامه ها، شعر و حتی کتاب های تاریخی مورد علاقه شخصی، بیس بال باشد. من به دنبال این چالش هستم، زیرا به من اجازه می دهد که از طریق ادبیات، از طریق مطالعه شهر من، مطالعه کنم. من حدس می زنم این بدان معنی است که من یک کتاب دهم جدید برای این چالش نیاز دارم یا آن را ادامه می دهم و در نهایت از طریق فهرستی که 40 کتاب در مورد شیکاگو پیدا کردم هر شیکاگو باید بخوانم. چالش چالش چالش هنوز دیده می شود، اما آن را می شود یکی از نزدیک و عزیز من و امیدوارم هر دو سرگرم کننده و تحقق یابد. در جستجوی کتاب های که اساسا شیکاگو، من در سراسر Glengarry گلن راس توسط David Mamet، 1984 Pulitzer برنده برای درام با یک اسکریپت که من توانستم در ساعت یک ساعت بخوانم، اکنون می توانم بگویم که من بازی را از طرف ممت، یکی از نمایشنامه نویسان برجسته چیکاگو، خواندم. مامت در این کلاسیک مدرن مدرن بر آنچه که او به نام دزدان دریایی فروشندگان بیمه میپردازد تمرکز دارد. بازیگران ویژگی هفت مرد در چهل و پنجاه سالگی خود را دنبال می کنند که پس از سرب بزرگ، آن چیزی است که هزاران دلار و پاداش را که می تواند به معنای یک کادیلاک جدید یا سفر ناگهانی به هاوایی باشد، خالی کند. من اسکریپت تاریخی را که قبل از اینترنت، قبل از اسکایپ رخ داده بود پیدا کردم و به منظور بزرگ کردن آن، فروشندگان مجبور بودند ساعت ها را در اتومبیل خود صرف کنند تا به خانه های بالقوه خود رانده شوند و محصولات خود را به مصرف کنندگان بی نظیر منتقل کنند. در حال حاضر این مناطق فروش می تواند در یک دفتر، تلفن، کامپیوتر، صرفه جویی در فروش ساعت ها و تشدید در رفت و آمد باشد. به عنوان یک نتیجه، اسکریپت به نظر می رسد لمسی تاریخی، اما قدرتمند با این وجود. در مورد Glengarry، فروشندگان میانسال در آستانه از دست دادن تلاش برای فروش مجدد واحدهای condo در مسیر فریب زمین در فلوریدا. چهار مرد در هجده سالگی و سه نفر دیگر در پنجاه و پنج سالگی خود را به عنوان یکی از فروشندگان ترین کالاها، بیشترین آهنگ های زمین، و نام آنها در بالای تابلو رهبر ماهانه جنگیدند. مدیر فروش دفتر ویلیامسون با دیدن فروش که بیشترین کاهش را داشت، مسابقه ای را ایجاد کرد که هر فروشنده را در برابر یکدیگر قرار می داد، امیدوار بود که این پیرمردان تمام ستاره های ستاره، آخرین لحظات شادی در حرفه های خود را پیدا کنند. ممت نشان می دهد که چگونه کسب و کار در واقع واقعا بی رحمانه است به عنوان مردان که برای تمام شغل های خود با هم کار کرده بودند، امیدوار بودند که آنها بتوانند خانواده را به هاوایی یا کاددی سوار کنند. و دفتر فروش به این نتیجه رسید که سگ خوردن سگ دنیایی که مامت به عنوان هر شخصیت نابود شد و تلاش برای بوسه به رئیس با امیدوار بود که او خواهد بود کارمند مورد علاقه در زمانی که پاداش داده شد در پایان سال است. Glengarry گلن راس همچنین بهترین جایزه اسکار را در سال 1992 به دست آورد. این بدون اختلاف بود زیرا شخصیت ها بدون توقف به سر می بردند، زیرا سطح ناامیدی آنها به سطح بالاتری رسید. خواندن از طریق اسکریپت، من اشاره کرد که بسیاری از کلمات که برای خوانندگان زیرنویس و خوانندگان فیلم مناسب نیست، و پس از چک کردن، نسخه فیلم این بازی برنده جایزه واقعا رتبه R. من متوجه شدم Mamets کار قدرتمند است و یکی است که مناسب تر در مرحله نسبت به شکل نوشته شده، به ویژه در اینجا به عنوان کل بازی تمرکز بر روابط شخصی و رو به رو است تا توسعه طرح. Glengarry گلن راس به من اجازه داد تا شاهد یک ترس از جامعه باشم که به آرامی در حال فرو ریختن است، زیرا جهان کوچکتر می شود. این یک قطعه قدرتمند از ادبیات نشان دهنده بی رحمی از فروشندگان و یکی از ارزش جوایز به دست آمده در هر دو نسخه درام و فیلم، و یک اسکریپت من به احتمال زیاد بیشتر در مرحله به جای فیلم به لذت بردن از. در 2018 دو هفته دور، من منتظر چالش خواندن شیکاگو هستم. Glengarry Glen Ross مقدمه ای سریع برای این چالش بود و مرا به دیگر کتاب هایی که در آن شهر دوست داشتنی هستند مرا نگاه می کنم. امیدوارم حداقل یکی از برندهای Pulitzer را در هر رده برای چالش خواندن بخوانم، بنابراین اکنون می توانم جلوی برنده جایزه را از فهرست من بگیرم. 4 ستاره
مشاهده لینک اصلی
من کاملا این بازی را دوست داشتم (هر کس هرگز صدای آهنگ \"وال استریت شافل\" را با صدای 10cc شنیده است؟ من آن را یادآوری می کنم) و یک داستان مبتنی بر شخصیتی بسیار مبتنی بر مردم است که جامعه مدرن را در ثروتمندترین و بی رحمانه اش برجسته می کند. Glengarry Glen Ross شگفت انگیز است، نمی توانم انتظار داشته باشم که فیلم را بخرم :)
مشاهده لینک اصلی
Meh! بیش از حد آمریکایی رویای من است. من عاشق بازی Parsa Piroozfar هر چند.
مشاهده لینک اصلی
اجازه دهید شروع کنم کاملا روشن است: من طرفدار دیوید ممت نیستم. Oleanna را بخوانید: برای آن اهمیتی ندادید. دیدگاه وی درباره بازیگران / بازیگری / زن را بخوانید: کاملا با او اختلاف نظر دارید. اما هیچ انکار نمی کند که در تئاتر آمریکایی پس از جنگ سرد نمادین است. تا کنون، من هیچ انگیزه ای برای بردن این جایزه جایزه پولیتزر در سال 1984 نداشتم، تقریبا هر همکار مردمی که تا کنون در تئاتر کار کرده بودم. بنابراین من یک ضربه آخر را به او دادم و این ناخن نهایی در تابوت ممت برای من بود. داستان چرت و پرت است این یک کیفیت صرفه جویی تنها به هر یک از این شخصیت ها نیست. آنها از طریق گفتگوی خود، مانند آنها، مست می شوند، تقریبا هر تصور را متوقف می کنند - گاهی اوقات، چند بار در یک @ sentence @. و سپس زبان وجود دارد، که صادقانه من را ناراحت نمی کند، اگر آن را بیش از حد به طور کامل منحرف کردن از داستان خود را وجود دارد؛ بی نظیر و کاملا رک و بی نظیر، غیر تئاتر. مطمئنا کسانی هستند که از واقعگرائی خود دفاع می کنند، قرار دادن آینه خود را به طبیعت آمریكا، بدون تردید، اما این كار با فضیلت، شعر (هر چند ظریف) و كاتریس، کلید تئاتر واقعا پویایی است. آلبی، میلر، ویلسون و ویلیامز، به نام چند، این را درک کنید. من مطمئن هستم اگر ممت در اینجا بود، او خوشحال خواهد شد که به من بگوید که من f *** خودم، و این خوب است، هر چند من با مهربانی توصیه می کنم که من به اندازه کافی از این احساسات از بازی دریافت کردم.
مشاهده لینک اصلی
RATING FINAL: 3.5 OUT OF 5 STARSI به یاد داشته باشید در یک کلاس انگلیسی من در دو سال پیش شرکت کردم، موضوع ممت ناگهان آمد و معلم من می خواست هر یک از ما یک صحنه را از بوفالو آمریکایی بخواند. زمانی که ما انجام شد، استاد من می خواست ما را به او بگویم آنچه را از نقاشی نوشته ایم تحلیل کردیم. یک دختر نشسته در کنار من دستش را بالا برد و گفت: «موقعیت های او را واقع بینانه پیدا می کنم، با این حال این گفتگو به طور شگفت انگیزی و جدایی ناپذیر است. تا به امروز، این پاسخ هنوز هم با من همراه است، حتی فکر می کنم که او اشتباه کرده است که در مورد ممتم اشتباه است: گفتگو سوررئال نیست در حقیقت، متوجه میشوم که مامت گفتگو را بیشتر از هر نویسنده یا نمایشنامه نویس دیگر که همیشه خواند می نویسد. مردم مانند گفتگوهای طولانی و غریب که در رمانهای ویکتوریا و نمایشنامههای شکسپیر نوشتند (حتی اگر زندگی را سرگرم کنندهتر کنند) صحبت نمیکنند. مردم در راه های عجیب و غریب، اغلب گیج کننده صحبت می کنند. مامت گفتگو واقع گرایانه را خوب می کند، اما به دیدن بیضی ها می آید. مامت آنها را دوست دارد ... و می بینم که چرا از آنها استفاده کرد. با وجود امتیاز سه ستاره تصمیم گرفتم Glengarry Glen Ross را به Glengarry Glen Ross بفرستم، من واقعا آن را بسیار دوست داشتم؛ حتی اگر من نتوانستم این بازی را به سادگی انجام دهم، کارهای یک دفتر فروش تا حدودی در قانون II بود. مادرم تصمیم گرفت برای نشان دادن (و انجام دهد) همه چیز را به طور معمول در زندگی واقعی وجود دارد. اما من نمی توانم خودم را به این بازی بیشتر از آن چه که آن را ارزیابی کردم، برسانم. شاید اگر بیشتر تجربیات در یک محیط کار پر از استرس و سختگیرانه از قبیل فروش داشته باشم، آن را بیشتر دوست خواهم داشت. با این حال، این بازی بیشتر درباره تعامل نسبت به کار است، شاید شاید فنجان چای من نبود. ممت تلاش کرد تا پروژۀ شگفت انگیز و واقع گرایانه هارولد پینتر را بنویسد که باید به خودی خود دشوار باشد. دیوید ممت، از آنچه که من دیده ام و آن را درک کرده ام، در کنار سایر نمایشنامه نویسان آمریکایی مانند تنسی ویلیامز و آرتور میلر، بعنوان یکی از بزرگترین نمایشنامه نویسان جهان غربی، حتی اگر آنها بیشتر از طبقه متوسط، آبی - دلار، مشکلات سفیدپوست. به همین دلیل من پینترها را به خوبی کار می کنم.
مشاهده لینک اصلی
